เรื่อง : นฤดี วัฒนวงศ์
รูป : พิมพ์จิต สถิตวิทยานันท์
สำนักพิมพ์มูลนิธิเด็ก สำนักงานสงเสริมงานมูลนิธิเด็ก
ลมหนาวจ๋าเธอจะพาฉันไปไหน หยุดเสียทีเถอะนะ เธอพัดแรงเกินไปแล้ว" กระดาษแผ่นน้อยครวญ
ก่อนหน้านี้ กระดาษน้อยเป็นส่วนหนึ่งขอสมุดเก่าในห้องเก็บของ แต่ระยะเวลาทำให้มันหลุดออกมา และล่องลอยไปในอากาศด้วยแรงลม แล้วกระดาษน้อยก็มาตกอยู่กลางป่าใหญ่ อันอุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้และสัตว์ป่ามากมาย หนึ่งในนั้นคือลุงต้นไม้ใหญ่ใจดีผู้แผ่กิ่งก้านให้ความร่มเย็นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
"สวัสดีครับ ลุงต้นไม้ใหญ่" กระดาษน้อยทักทายเสียงใส
"สวัสดี หลานชายมาจากไหนล่ะ" ลุงต้นไม้ใหญ่ถามกล
"ผมไม่ทราบครับ รู้แต่ว่ามาไกลเหลือเกิน ผมมากับสายลมหนาวครับ"
แววตาของกระดาษน้อยที่อยากรู้อยากเห็น โดยไม่มีวี่แววความเหน็ดเหนื่อย ชวนให้ลุงต้นไม้ใหญ่สงสัย
"แปลกจริง พลัดจากบ้านมา แต่ดูเจ้าร่าเริงจังนะ"
"ผมฝันจะได้เผชิญดลกภายนอกมานานแล้วล่ะครับ เพราะผมน่ะเคยอยู่ในสมุดเก่า ๆ ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องเก็บของเจอแต่ขี้ฝุ่น หยากไย่ มอด และปลวก" กระดาษน้อยเล่าถึงอดีตอันแสนเศร้า
"ผมไม่อยากให้ตัวผมว่างเปล่าหวังว่าสักวันจะมีคนเห็นคุณค่าของผม และเขียนตัวอักษรสวย ๆ บนตัวผมบ้าง" กระดาษน้อยบอกถึงความใฝ่ฝัน
"อยู่นอกบ้านเจ้าต้องระวังตัวให้มากโลกนี้น่ะมีอันตรายอยู่รอบตัว"
"ครับ ผมจะระมัดระวังตัวอย่างดี"
"ขอให้หลานชายโชคดีนะ"
"ขอบคุณมากครับ"
ทันใดนั้นสายลมหนาวก็เริ่มพัดอีกครั้ง คราวนี้มันพัดหมุนวนจนกระดาษน้อยเวียนหัวเลยทีเดียว และพากระดาษน้อยมาหยุดที่หน้าบ้านของเด็กหญิงจุ๊บผู้น่ารักขณะเล่นกับแมวเหมียวอยู่อย่างเพลิดเพลิน
"เอ๊ะ…กระดาษแผ่นนี้มาจากไหนนะ เก็บไว้ก่อนก็แล้วกัน เด็กหญิงจุ๊บพูดจบก็หยิบกระดาษน้อยเข้าไปเก็บในบ้าน อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดของเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อกุ๊ก
เด็กหญิงจุ๊บคิดจะทำสมุดบันทึกลายผีเสื้อให้เป็นของขวัญเธอจึงนำกระดาษน้อยมารวมกับกระดาษอีกหลายแผ่น ทำเป็นรูปเล่มสวยงามจนกระดาษทั้งหมดดูมีค่าทีเดียว
กระดาษน้อยตื่นเต้นดีใจมากที่ได้กลายเป็นสมุดบันทึกแสนน่ารักและมีหน้าที่ของตนเองได้ในที่สุด เมื่อถึงวันเกิดของเด็กหญิงกุ๊ก สมุดบันทึกเล่มนี้เป็นของขวัญที่ถูกใจเธอยิ่งนัก เธอทั้งเขียนหนังสือและวาดรูปมากมายลงในนั้น ทำให้กระดาษน้อยรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า น่าภาคภูมิใจและไม่ว่างเปล่าอีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น